redrum*

η πείνα μου για κάτι συναρπαστικό
μεγαλώνει με ταχυτάτους ρυθμούς.
η νύχτα όμως παραμένει βουβή
και κάπως έτσι ξεκινάει η παράνοια.

το δωμάτιο είναι κάπως ασθενικό, δε νομίζεις;

το λευκό φως μου θυμίζει ιατρείο.

το κεφάλι μου θυμίζει ψυχιατρείο.

οι σκέψεις μου είναι εκεί εγκλωβισμένες

άλλες θλιμμένες, άλλες τρελές, άλλες διπολικές.

οι σκέψεις μου ουρλιάζουν το όνομα σου

και μου θυμίζουν τη μορφή σου.

τα μάτια,τα μαλλιά, τα χέρια και το λαιμό σου.

ο λαιμός σου είναι ο αγαπημένος τους.

ο λεπτός σου λαιμός θα ταίριαζε στα χέρια μου.

τα παγωμένα μου χέρια θα ταίριαζαν στο λαιμό σου.

τα μπλε μου νύχια θα ταίριαζαν στο λαιμό σου.

οι βαθιές πληγές θα ταίριαζαν στα μπλε μου νύχια.

τίποτα δεν είναι όπως νομίζεις,