Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

lose control*

μερικές φορές κάνω σα μικρο παιδί..

συγχώρησε με, ακόμη και αν το θεωρείς περιττό ή ανούσιο,
απλά δεν ξέρω συχνά πως να αντιδράσω..

ίσως φταίει που κοντά σου παγώνω
ίσως να είναι το μυαλό μου που θολώνει σαν μ' αγγίζεις
ή απλά η σκέψη σου- από μόνη της τόσο δυνατή, που μυαλό για λογικές αντιδράσεις;-

και ενώ θέλω, με κάθε τρόπο,να βρεθώ στην αγκαλιά σου
-τι χαζό;- απλά περιμένω να έρθεις εσύ
να με πάρεις από το χέρι
ακριβώς όπως ένα μικρο παιδί
και να με οδηγήσεις
με ένα τρόπο τόσο μοναδικό
στον μαγικό, πανέμορφο σου κόσμο!



[μπορεί, ακριβώς σαν ένα μικρό παιδί, να μην ξέρω πως να αντιδράω
όμως,πάλι σαν μικρο παιδί, έχω μάθει να σ'αγαπάω
απλά, αληθινά, απεριόριστα]

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

a thought in my head*

[ μ’ αρέσει όταν γελάς
μ’ αρέσει όταν με κάνεις να γελάω]



τα τραγούδια σου; μικρές πινελιές πανέμορφα, ηρεμία, παροδική σαν πεταλούδες!
μην σταματήσεις να έχεις κάτι που με κάνει να υπάρχω.. μα, τρέμω.. φοβάμαι να έρχεσαι τις νύχτες μες στη σιωπή σ’ αγγίζω γιατί έχεις κάτι από όνειρο, ίσως σπάσεις και θα σταματήσω να λάμπω.. θα μείνω μονός Χάθηκες?
σα να μίκρυνε αυτή η λάμψη -μην ουρλιάζεις, ο κόσμος, τα αστέρια τώρα που είσαι μακριά τρομάζουν ...


[ είσαι ακόμη εδώ? ]

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

seaside*

δεν αντέχει τη σιωπή μου
μα σιωπή είναι το μόνο που μπορώ να του προσφέρω



η θάλασσα είχε κάτι από χειμώνα σήμερα
-ξέρω, παράλογο, μπορεί να ήταν, μονάχα, ιδέα μου-
και ο ουρανός σκέτος πίνακας ζωγραφικής!
ήσουν δίπλα μου
όμως εγώ έλειπα
(άσχημο, για σένα, μάλλον)


δεν το έχω συνηθίσει να είμαι μακριά από... εκεί
γι' αυτό δε μπορώ να είμαι εδώ, γι'αυτο..λείπω...πάντα, σχεδον
καταλαβαίνεις..όχι;
όχι...

κρίμα, για μένα,για εσένα, για....


ίσως, κάποια μέρα,να καταφέρουμε να συναντηθούμε
να σταματήσω να λείπω
να σε αφήσω να πλησιάσεις -λίγο, έστω-
ίσως...[δύσκολο;μάλλον, για μένα, τουλάχιστον, νομίζω]

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

glittering blackness*

αν το όνειρο γίνει πραγματικότητα..
η αβεβαιότητα θα σε τσακίσει
οι τύψεις θα σε πληγώνουν

αν το όνειρο γίνει πραγματικότητα..
μια καρδία θα πονέσει για όσα δε μπόρεσε να έχει
μια δεύτερη θα θρηνήσει για όσα έχασε

μα...

αν το όνειρο γίνει πραγματικότητα..
ο μαγικός κόσμος θα ζωντανέψει ξανά!
τ' αστέρια θα σε οδηγήσουν στην είσοδο του και όλα όσα φαντάστηκες θα πάρουν μορφή
η μουσική,ο χορός, η ποίηση δε θα σε αφήσουν λεπτό
το χαμόγελο θα φωτίζει και πάλι το πρόσωπο σου και ο φόβος θα μοιάζει λιγότερο ισχυρός


αν το όνειρο γίνει πραγματικότητα ίσως καούμε και οι δυο απ' τη φωτιά του ίδιου του ονείρου..αλλά, τουλάχιστον, θα είμαστε μαζί



[φαντάζεσαι;]

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

our love or how we lost it*

και αν (κα)ποτε αγάπησες τη σκιά που λες πως τώρα αγαπάς και στέκεται μπροστά σου με το βλέμμα της πιο κενό και από τη θλίψη σου τότε είναι κρίμα..
γιατί οι σκιές δεν έχουν μάθει ν' αγαπούν..
(ή τουλάχιστον) όχι με τον τρόπο που εσύ γνωρίζεις..