redrum*

η πείνα μου για κάτι συναρπαστικό
μεγαλώνει με ταχυτάτους ρυθμούς.
η νύχτα όμως παραμένει βουβή
και κάπως έτσι ξεκινάει η παράνοια.

το δωμάτιο είναι κάπως ασθενικό, δε νομίζεις;

το λευκό φως μου θυμίζει ιατρείο.

το κεφάλι μου θυμίζει ψυχιατρείο.

οι σκέψεις μου είναι εκεί εγκλωβισμένες

άλλες θλιμμένες, άλλες τρελές, άλλες διπολικές.

οι σκέψεις μου ουρλιάζουν το όνομα σου

και μου θυμίζουν τη μορφή σου.

τα μάτια,τα μαλλιά, τα χέρια και το λαιμό σου.

ο λαιμός σου είναι ο αγαπημένος τους.

ο λεπτός σου λαιμός θα ταίριαζε στα χέρια μου.

τα παγωμένα μου χέρια θα ταίριαζαν στο λαιμό σου.

τα μπλε μου νύχια θα ταίριαζαν στο λαιμό σου.

οι βαθιές πληγές θα ταίριαζαν στα μπλε μου νύχια.

τίποτα δεν είναι όπως νομίζεις,

_κάτι τελευταίο

εγώ είμαι μπλε.
όχι.
εγώ είμαι κόκκινη.
εγώ θέλω να είμαι μπλε μα είμαι κόκκινη.
εγώ θέλω να είμαι μπλε γενικά
αλλά τώρα θέλω να είμαι πράσινη.
όχι όμως το πράσινο εκείνο που νομίζεις
ένα άλλο
προς το λάδι
που ακούγεται χάλια αλλά δεν είναι και τόσο άσχημο.
το πράσινο από τα παπούτσια ή την τσάντα σου.
εσύ είσαι πράσινος.
όχι.
πράσινος ήταν κάποιος που σχεδόν δεν υπάρχει πια.
εσύ είσαι πράσινος περίπου.
εγώ είμαι κόκκινη και εσύ πράσινος.
χρώματα συμπληρωματικά
σύμφωνα με τους φίλους μας τους ζωγράφους.
μπα,βλακείες λένε.
ίσως πάλι εγώ να είμαι άχρωμη.
όχι.
ίσως να είμαι διάφανη
και έτσι να έχω άλλο χρώμα κάθε φορά.
εγώ για μένα είμαι διάφανη και αλλάζω χρώμα.
το θέμα είναι για σένα τι χρώμα είμαι.

από αύριο θα σταματήσω να μιλάω και να γράφω για σένα

_ετεροχρονισμένα

παρανοώ
ή καλύτερα κάνω
πως παρανοώ.
δεν ξέρω πως
νιώθω για σένα.
δεν ξέρω πόσο
νιώθω για σένα.

την τελευταία φορά δεν ήθελα να σε δω
τελευταία φορά τώρα και θέλω να σε δω.

είσαι ο άνθρωπος που δεν πρέπει κανείς να μπλέξει
και ιδίως εγώ.
και εγώ μπλέκω μαζί σου
και μπλέκονται τα πράγματα
και μπλέκονται οι σκέψεις μου
και μέσα μου ανεμοστρόβιλοι.

πολλά πρόσωπα και πολλές ερμηνείες
ή ένα πρόσωπο και πολλές ερμηνείες
ή καλύτερα ένα πρόσωπο και καμία ερμηνεία
και σίγουρα ένα απρόσωπο με τη δική σου ερμηνεία.

paradise circus*

τώρα που
ξημερώνει
η πρώτη μέρα
όλα σκοτεινιάζουν
-μέσα μου-
αντί να φωτίζουν.
η μέρα
δεν μου ταιριάζει
σήμερα.
θα κλείσω τα παντζούρια
θα κρυφτώ κάτω από τα σκεπάσματα
και θα πέσω σε ύπνο βαθύ.
θα ξυπνήσω
λίγο πριν το τέλος
αυτής της πρώτης μέρας
για να τη δω να χάνεται μια για πάντα.
στον ήλιο που δύει
θα βρω το ξεχασμένο μου χαμόγελο
και όλα θα είναι καλύτερα.
θα δεις.