falling*

ε κοριτσάκι,λέω να σταματήσουμε τα όνειρα και τα υπόλοιπα μεγαλεπήβολα σχέδια γιατί δε μας βγάζουν πουθενά πέρα από αυτόν τον ματωμένο τοίχο.αρκετά,δε νομίζεις;

_η ζωημουσανταινια,αν.

αιφνιδίασε με.

_έλα λίγο πιο κοντά γιατί εκεί που είσαι δε μπορώ να σε αγγίξω

-με ενοχλείς.
-πως;
-με την απουσία σου.






νομίζω πρέπει να δεις την πόλη τώρα που καλοκαίριασε για τα καλά.και το σπίτι.
νομίζω πρέπει να δεις και εμένα.

_there's something dead inside me and i think i've seen it before

είμαι στη μέση πολλών σκέψεων και ακόμη περισσότερων αποφάσεων.
αν τελικά ακούσω το αισιόδοξο και αφελές εγώ μου
ίσως ζήσω όπως θέλω.
μόνο που
ο κόμπος είναι μεγάλος,η ατμόσφαιρα βρώμικη και το δωμάτιο άδειο.
υπάρχει και μια άσχημη μυρωδιά που δε ξέρω από που έρχεται.
άσε που δε ξέρω ακριβώς τι θέλω.
(αιώνιο πρόβλημα).
εσύ νιώθεις μια κάποια διαφορά;με την κακή έννοια,εννοώ...
εγώ πάντως νιώθω κάτι σε αρρώστια αλλά δε ξέρω με ποια έννοια.
και μια ασυμφωνία.γεγονότων κυρίως.






ίσως είσαι πολύ μακριά για να (με) ακούσεις και ακόμη πιο μακριά για να (με) καταλάβεις.
ίσως πάλι είμαι πολύ περίεργη.

τσακισμένη χαρά*

σήμερα σε χρειάστηκα αρκετές φορές
και αύριο θα είναι περισσότερες...




καμιά φορά νιώθω σα να μου βάζεις φωτιά ή σα να με τρυπάς με καρφίτσες ή σα να σφίγγεις το λαιμό μου.
καμιά φορά νιώθω σα να θέλω να κάνεις κάτι από όλα αυτά
ή σα να θέλω να τα κάνω εγώ σε εσένα
ή και τα δύο.
αλλά καμιά φορά δε γίνεται κάτι τέτοιο.

_διχασμός,αδυναμία και κακές συνήθειες

Μου είχες πει θα περιμένεις όσο χρειαστεί
μα εγώ το παράκανα φαίνεται
και άργησα πολύ να φανώ.
Τώρα σ'ακούω να ουρλιάζεις από μέσα σου
όσο εσύ με βλέπεις να ραγίζω.
Όσο με κάνεις να ραγίζω.
Κρατάς στο δεξί χέρι κάτι σα μαχαίρι
-ή και χειρότερο-
και γρατζουνάς το δέρμα μου
βάφοντας με κόκκινο το δικό σου.
Το δικό μου κόκκινο.

_η διάφορα της στενοχώριας απ'το παράπονο δεν είναι και τόσο αμελητέα

εγώ προσπαθώ να μείνω αρτιμελής και όρθια και εσύ μου πετάς πέτρες σε σχήμα καρδιάς.



αυτή τη στιγμή θα σου έριχνα μια μπουνιά με μεγάλη ευχαρίστηση
αλλά,βλέπεις,απομακρύνθηκες ακόμη πιο πολύ.
και για να μην παρεξηγηθώ
πάλι
δεν παραπονιέμαι.

όνειρο 89

"όχι,όχι δεν ήμασταν έτοιμοι για κάτι τέτοιο.. αφελείς..αυτό ήμασταν.. οι υπολογισμοί βγήκαν λάθος..οι νύχτες οι ατελείωτες κάτι σήμαιναν..και μεις αρνιόμασταν να το δούμε.. αφελείς,τόσο αφελείς.."


το σκοτάδι τώρα ήταν παντου.είχε γλιστρήσει από το παράθυρο του μικρού δωματίου χωρίς να το πάρει είδηση κανείς και τώρα περιφέρονταν ελεύθερο από πόλη σε πόλη.κάπως έτσι έφτασε και εκεί.


"αλλά και πάλι,δε θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εμείς κατι..μονάχα να το έχουμε στο νου μας..αλλά και πάλι..όχι,όχι έπρεπε να το σκεφτούμε.."


η πόρτα άνοιξε,ο τελευταίος μπήκε μέσα,η πόρτα έκλεισε.



-νομίζω όλοι γνωρίζουμε τι έχει συμβεί.
παύση.
-δεν έχει νόημα να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο ή τους εαυτούς μας.το θέμα είναι τι συμβαίνει από εδώ και πέρα.
-αυτό δε μπορούμε να το ξέρουμε.
-ναι αλλά μπορούμε να υποθέσουμε.
-και τι κερδίζουμε;
-θα είμαστε προετοιμασμένοι.όχι όπως τώρα.
-όλοι ξέρουμε ποιο είναι το χειρότερο σενάριο.
-ανάλογα την οπτική γωνία.
-από κάθε οπτική γωνία το χειρότερο είναι το ίδιο.οι επιπτώσεις αποκλίνουν ελάχιστα.
-άρα πρέπει να υποθέσουμε και τι θα κάνουμε στην περίπτωση του χειρότερου σεναρίου.
-ακριβώς.
παύση.
-καμία πρόταση;
σιωπή.

high school lovers*

καμιά φορά ζηλεύω που
η δική σου καρδία χτυπάει τόσο δυνατά
ενώ
η δίκη μου ίσα που ακούγεται
λες και δεν υπάρχει.
μα που να την άκουγες τώρα.
σαν τρελή κάνει σου λέω!
τώρα
που δεν είναι κάνεις εδώ γύρω
και το μόνο που ακούγεται είναι
η μακρινή φωνή σου.

_δεν έχω κάτι

και αυτο ειναι το θέμα.

_είναι κάτι λέξεις που κάνουν το κεφάλι μου να τρίζει.και κάτι καταστάσεις.

υπάρχει ένα μπλε πραγματάκι που με κάνει να νιώθω ότι επικοινωνούμε τέτοιες ώρες που είμαι εγώ βορρά και εσύ πιο κάτω.υπάρχουν και κάτι άλλα μαύρα που με κάνουν να αναρωτιέμαι πραγματικά και δε καταλαβαίνω γιατί να μην επικοινωνούμε με τον αντίστροφο τρόπο.άλλα για κάποιο λόγο φοβάμαι να ρωτήσω.





ρε συ,δεν επρεπε να είναι έτσι τα πράγματα.
γενικότερα.ξέρεις.

_δεν έχεις ιδέα

-πως κάνεις έτσι;,δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.
-σωστά,αυτό έχει ήδη έρθει.

_ξέρω,ξέρω.ανοησίες.

νύχτα μαύρη.χείλη μπλαβά,καρδιά χλωμή.
και τη μερα το ίδιο.το πρόβλημα δεν είναι χρονικό αλλά τοπικό.


μια,δυο,τρεις, (που θα παει κάτι θα)
τέσσερις,πέντε, (είσαι κακός και τρομακτικός)
έξι,εφτά (μερικές φόρες μετ.."σςςς!δεν είπαμε να σταματήσεις;")
και το τώρα.
ακούς;



εγώ θα γίνω πειρατής ή ζαχαροπλάστης.ή και τα δύο.

terra nova*

-εσένα όταν ήσουν μικρή δε σου έλεγαν ότι δεν κάνει να λες ψέμματα;
-εγώ δεν έκανα ό,τι μου έλεγαν.
-ε τότε σταμάτα να γκρινιάζεις.
-εσένα τώρα τι σε νοιάζει;δεν έβλαψα κανέναν.
-έβλαψες εσένα.
-και πάλι,τι σε νοίαζει;

_όλα μια ιδέα είναι

κάτι σαπίζει και εγώ το αγνοώ επιδεικτικά.
το αγνοώ αλλά δε σταματάω να το αισθάνομαι.


ξέρεις,δε καταφέρνω να απασχολώ το μυαλό μου για αρκετή ώρα και έτσι δε μπορώ να ξεφεύγω από τα πράγματα.
και το χρειάζομαι γιατί τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα από γκρι.
απροσδιόριστες καταστάσεις.

_το θέμα είναι αν μπορείς να τα διαχωρίσεις

Πάρε έναν άνθρωπο και ένα ψαλίδι.
Κόψε τον άνθρωπο από τη ζωή του.
Πές μου τι παρατηρείς.

_είναι που λείπεις

έχει παγωνιά εδώ πέρα.

wait for me*

Το θέμα είναι που επιστρέφεις,αν έχεις να επιστρέψεις κάπου,και αν αυτό το κάπου μπορείς να το αποκαλείς σπίτι σου.
Εγώ τώρα επέστρεψα στο κρύο που μόνο σπίτι μου δε μπορώ να το αποκαλώ.Αλλά έτσι πρέπει,ή έτσι φαίνεται να πρέπει.Και επειδή οι λάθος επιλογές ήταν καθαρά δικές μου μπορείτε να παραπονιέστε που παραπονιέμαι όσο θέτε,εγώ θα σταματήσω να σας ακούω.Άλλωστε ούτε ξέρετε πως είναι ούτε νιώθετε όπως εγώ.
Τη ζωή μου την άφησα κάπου αλλού.Εδω κάνω απλά αυτό που πρέπει.

αργά η γρηγορα,κάθε φορά,
θα επιστρέφω.
περίμενε με.

love will tear us apart again*

οι φόβοι μου λαμποκοπούν στο σκοτάδι