Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

all is violent, all is bright*



η ζωή μου απειλείται από τα τέρατα της πόλης.
με την ευρύτερη έννοια.





εικόνες που δεν ξεθωριάζουν
γεύσεις που δεν ξεπλένονται
σκέψεις με νύχια γαμψά που γρατζουνάνε το κεφάλι μου
και κόκκινο, πολύ κόκκινο 
στα μάτια μου.









υπάρχουν κάποια πράγματα που, πραγματικά, τα σιχαίνομαι..
όπως οι κατσαρίδες,
τα μουχλιασμένα ποτήρια,
οι μέρες με καύσωνα που δεν μπορώ να ανασάνω,
το κρεβάτι μου που τρίζει σαν σκουριασμένο σώμα,
τα διλήμματα,
η αίσθηση ότι είμαι εγκλωβισμένη,
ο κόμπος στο λαιμό μου που εμποδίζει τη φωνή μου,
η αυταπάτη ότι μπορώ να αγνοήσω αυτά που άθελα μου ανακαλύπτω,
ο φόβος ότι θα καταλήξω και εγώ σαν εκείνους...

1 σχόλιο:

  1. 1. σκότωσέ τες όλες
    2. είναι και αντιβιωτικό!
    3. ανεμιστήρας οροφής' στυλ και δροσιά.
    4. σαν παλιό πλοίο φορτηγό; αφού δεν τρίζουν τα κόκκαλά σου, εντάξει είναι.
    5. Μην κόψεις το λαιμό σου!
    η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα
    και ναι ΝΑΙ να φοβάσαι και να μην ενδώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή