Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

όνειρο 37

είμαι ένας άνθρωπος κενός,ψεύτικος και χάρτινος.
-αν μου βάλεις φωτιά θα με κάψεις και καλά θα κάνεις-
είμαι με άλλους ανθρώπους που όμως δε μου μοιάζουν,ευτυχώς.
είμαι δίπλα τους μα όχι μαζί τους.
κάπου έχω παρατήσει σπίτι,οικογένεια,ψύχη και φίλους.
κάπου έχω παρατήσει και εμένα.
γυρίζω στους δρόμους για ώρες,
κοιτάω επίμονα τους περαστικούς,
και που και που αναρωτιέμαι τι απέγινε το κορίτσι
που λάτρευε τις δαχτυλομπογιες και το δυνατό γέλιο.
οι πράξεις μου είναι βουτηγμένες στην αποστροφή.
έχω χάσει τη γεύση μου
και μιλάω ακόμη πιο σπάνια.
όσο για φόβους τώρα πια δεν έχω.
αφού με κυρίευσαν για τα καλά,πραγματοποιήθηκαν και
πλέον δεν έχουν λόγο ύπαρξης.





(ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη μεγαλώσω,μην αδειάσω,μη γίνω ρηχή και αηδιαστική)

2 σχόλια:

  1. Τότε μην το βάλεις κάτω και προσπάθησε να μείνεις ο εαυτός σου...
    Να μην αλλάξεις, αδύνατο..
    Να κι άλλοος φόβος-ελπίδα=|
    http://www.youtube.com/watch?v=BiMQPuO5K_I

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...Το κοριτσάκι που λάτρευε τις δακτυλομπογιές πάντα βρίσκεται ή ψηλά στο φεγγάρι ή κάτω από το κρεβάτι μας. Πάντα σ'επισκεύτεται το βράδυ, πάντα είναι εκεί κι εδώ.. =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή