walking with a ghost*

το θέμα είναι ότι τα δικά μου φαντάσματα και σκέψεις δεν εξαφανίζονται στον ήλιο οπότε,τώρα που είσαι μακριά,και όταν θα είσαι ακόμη πιο μακριά,δε βλέπω κανένα λόγο να συμπαθώ τις ώρες με φως που δε βρίσκω σκοτάδι να κρυφτώ.

_ανάσα μισή,ή καθόλου

είναι ένα συναίσθημα σαν ασφυξία.
όταν λείπεις δεν έχει καθόλου πλάκα όπου κι αν είμαι
είναι ένα συναίσθημα σαν ασφυξία.
άσε που πάλι θα ξημερώσει γρήγορα και το πρωί πάντα είναι χειρότερα και όσο και αν θα σε ψάχνω θα επιμένεις να μην είσαι εδώ τριγύρω
είναι ένα συναίσθημα σαν ασφυξία.
και δε μου αρέσει να σκέφτομαι ότι θα είναι έτσι ούτε μου αρέσει που θα είναι έτσι
είναι ένα συναίσθημα σαν ασφυξία.
άλλωστε το είχες πει και μόνος σου,γελώντας,μια νύχτα που ήμασταν αγκαλιά,πως όταν μου τελειώνει το οξυγόνο απλά σε φιλάω...


...και μετά είναι όλα καλά

χάρτινο τσίρκο*

μην ανησυχείς,τώρα όλα καλά,μετά βλέπουμε.άκου με που σου λέω και
ίσως με ακούσω και εγώ.

2 a.m.*

έχω μια σκέψη και πρέπει να τη νικήσω αυτή τη φόρα.


ξεκινάει από το κεφάλι μου.
συνεχίζει προς το λαιμό μου
και αρχίζω να πνίγομαι.
τώρα κατευθύνεται προς καρδιά
ώσπου φτάνει
τη μολύνει
και μέσα απ'το αίμα μου εξαπλώνεται σε όλο το σώμα.






είναι παντού και η μόνη λύση τώρα πια είναι να βγω έξω από έμενα μέχρι να κρυφτεί μαζί με τις όμοιες της σε κάποιο κομμάτι του εαυτού μου.
συγκεντρώνομαι σε κάτι εκτός μου.








άλλη μια μάχη και πάλι εγώ εξουθενωμένη,να τρέμω ενώ το δέρμα μου καίγεται.