είναι ένας δρόμος
και εγώ που φοβάμαι για πρώτη φορά το σκοτάδι.
ταράζομαι σε κάθε ήχο που δεν είναι αποτέλεσμα δικής μου κίνησης ή επιθυμίας
και προσπαθώ να με πείσω.
"δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι
δεν υπάρχει τίποτα να σε πειράξει".
προσπαθώ
χωρίς να τα καταφέρνω.
διστάζω και είμαι έτοιμη να γυρίσω πίσω
αλλά συνειδητοποιώ ότι όλα είναι μέσα στο κεφάλι μου.
συνεχίζω να προχωράω
και συνεχίζω να φοβάμαι.
φτάνω μέχρι το τέρμα και ανακαλύπτω πως ο δρόμος δεν τελειώνει εδώ
και πως εγώ έχω αρχίσει να τρέμω πια.
ψάχνω το φως.
γυρίζω σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου