_κάποια πράγματα ποτέ δε θα τα καταλάβω

μειωμένο οξυγόνο
υγρό πρόσωπο
αιχμηρές σκέψεις
και πρόσεχε που πατάς.

αέναοι κύκλοι.

ανόητες καταστάσεις.






λέω να ονομάσουμε αυτό το συναίσθημα άλφα.
ανόητο,ανούσιο,ανεξήγητο,αναπάντεχο,αχρείαστο,απαίσιο.
ναι, νομίζω το όνομα άλφα του ταιριάζει.

αλήθεια,

εσύ μπορείς να κάνεις αυτό το κόλπο που κλείνεις τα μάτια και μόλις τα ανοίγεις ξανά δε βρίσκεσαι εκεί που βρισκόσουν πριν αλλά εκεί που θέλεις να βρισκεσαι;

_σε χρειάζομαι

τρέχω γρήγορα
αλλά όχι αρκετά
και ο εαυτός μου με προφταίνει,
με σταματάει και αρχίζουμε να μαλώνουμε.
με χτυπάει και πονάω.
τον χτυπάω και πονάω.
και συνέχεια μου φωνάζει.






όταν έρχεσαι με πιάνεις απ' το χέρι και μου δείχνεις ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος,πέρα από εμένα, που χτυπάω εμένα.πάντα κάνεις τις φωνές με στο κεφάλι μου να ησυχάζουν.

literary non-fiction*

εσύ με αφήνεις
και εγώ αφήνομαι
και ησυχάζω
αφού με προσέχεις
και με κρατάς
και κρύβομαι σε εσένα
και σε κρατάω
για να μείνεις
και δε φοβάμαι




και όταν φεύγεις είναι πάντα δύσκολα

όνειρο 75

είναι ένας δρόμος
και εγώ που φοβάμαι για πρώτη φορά το σκοτάδι.
ταράζομαι σε κάθε ήχο που δεν είναι αποτέλεσμα δικής μου κίνησης ή επιθυμίας
και προσπαθώ να με πείσω.
"δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι
δεν υπάρχει τίποτα να σε πειράξει".
προσπαθώ
χωρίς να τα καταφέρνω.
διστάζω και είμαι έτοιμη να γυρίσω πίσω
αλλά συνειδητοποιώ ότι όλα είναι μέσα στο κεφάλι μου.
συνεχίζω να προχωράω
και συνεχίζω να φοβάμαι.
φτάνω μέχρι το τέρμα και ανακαλύπτω πως ο δρόμος δεν τελειώνει εδώ
και πως εγώ έχω αρχίσει να τρέμω πια.

ψάχνω το φως.
γυρίζω σπίτι.

cherbourg*

κλείνω τα μάτια μου και σε βλέπω να γελάς.και σκέφτομαι ότι θέλω να μη χρειάζεται να κλείνω τα μάτια μου για να σε βλέπω να γελάς.και ελπίζω.





(είναι κάτι ελάχιστες στιγμές
που φοβάμαι πως δε θα τα καταφέρω.
γιατί ξέρω ότι εσύ μπορείς να φτάσεις εκεί που θες
και από την άλλη εγώ δε ξέρω που μπορώ να φτάσω
μονάχα πως θέλω να σε φτάσω
για να μη σε χάσω.
μετά κλείνω τα μάτια μου)