portrait,levity may call*

-τί σκέφτεσαι?
-δε σκέφτομαι.απλά είμαι αφηρημένη.
-μα δε μπορεί,κάτι σκέφτεσαι.
-σου λέω δε σκέφτομαι τίποτα.απλά κοιτάω τα χρώματα και χάνομαι σε αυτά.
-δε γίνεται να μη σκέφτεσαι τίποτα.
-γίνεται.απλά ξεχνιέμαι.
-και τί νιώθεις?
-αυτό προσπαθώ να μην το σκέφτομαι.

bright spring days...

έλεγαν τα άσπρα γράμματα στο γαλάζιο φόντο πίσω από το τζάμι
και εσύ με κρατούσες στην αγκαλιά σου

where flowers should be*

έβαψαν τον τοίχο.
τα σημάδια που άφησες ακόμη φαίνονται από πίσω.
μόνο που έχασαν το μπλε τους.

(προσπαθώ να με πείσω,αλήθεια,μα μοιάζει μάταιο όσο είσαι μακριά)

_όταν όλα καταρρέουν και εσύ είσαι μαζί μου

αδειάζω
ό,τι φως έχει περισσέψει στα τοιχώματα του εαυτού μου
και το αφήνω έκθετο μπροστά σου
να σε ζεστάνει.

ύστερα σε βλέπω να γίνεσαι ένα με αυτό,
να φωτίζεις τη ζωή μου.

μοναχά όταν φεύγεις
ξαναγεμίζω
αυτή τη φορά όχι μονάχα με φως
αλλά και με τη μαγεία σου.

(w)hole

...είναι το να είμαστε μαζί και να μην μπορούμε να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο