μια σκιά ήσουν παντα..άοσμη,άγευστη..σχεδόν ανύπαρκτη..χανόσουν μέσα σε νύχτες μεθυστικές και υπήρχες μονάχα με το φως..συνέχεια πέθαινες για να ξαναγεννηθείς και να συνεχίσεις την πορεία σου προς κάτι που ποτέ σου δεν κατάλαβες..
μια σκιά ήσουν πάντα..και έτσι μονάχα σκιές ερωτευώσουν..άπιαστες,απροσδιόρεστες..μα προπαντός κατάμαυρες..μα για σένα ιδιαίτερες..τόσο που πάντα τις κυνηγούσες..μέχρι να κουραστείς..ή απλά να απογοητευτείς..
μια τέτοια σκιά κυνηγάς για άλλη μια φορά..μα όσο και να τρέχεις δεν καταφέρνεις τίποτα..άλλοτε σε κατασπαράζει το μαύρο της,άλλοτε σκοντάφτεις σε ψεύτικες ελπίδες..και συνεχώς το ίδιο αποτέλεσμα..μόνη, μέσα σε ένα άδειο σκοτεινό δωμάτιο, να προσπαθείς μάταια να βρεις λίγο φως..ακριβώς όπως τώρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου