-ας είμαστε αντιφατικοί, όπως η ζωή.
την κοίταζα ελαφρώς σαστισμένη. τελευταία όλο κάτι τέτοια αλλόκοτα λέει
ενώ είμαι σίγουρη ότι αυτά που σκέφτεται είναι ακόμη πιο αλλόκοτα.
-ρε ξέρεις τι; τον τελευταίο καιρό βιώνω την πραγματικότητα με έναν τρόπο περίεργο
σαν να είμαι μονίμως σε κάποιο όνειρο. σαν ψευδαίσθηση.
βέβαια θα μου πεις
λέξεις όπως πραγματικότητα ή όνειρο είναι από μόνες τους περίεργες
οπότε δεν έχει νόημα.
εγώ δεν είχα σκοπό να της πω τίποτα. θα συνέχιζα να την κοιτάζω, εκείνη θα νόμιζε ότι έχω προβληματιστεί από τα λόγια της ώσπου κάποια στιγμή θα έφευγε από το δωμάτιο και θα έμοιαζε λες και δεν ήταν ποτέ εκεί.
το λόγια της δε μπορούν να με αγγίξουν.
νομίζω φταίει που τίποτα δε με αγγίζει πια.
δέρμα ανέγγιχτο, παγωμένο.
-θες να κοιμηθούμε μαζί απόψε;
θέλω, αλλά η φυσική μας απόσταση δε μας το επιτρέπει.
-έλα πες, θες;
τα λόγια μου δεν μπορούν να σε αγγίξουν
αλλά και να μπορούσαν, είμαι σίγουρη ότι δεν έχεις ανάγκη από λόγια.
γι' αυτό μιλάς τόσο σπάνια.
τελευταία βιώνω την πραγματικότητα με έναν τρόπο αντιφατικό.
σε κάθε βήμα όλα αλλάζουν μορφή και νόημα.
περίπου.
