φτιάχνω καραβάκια από χαρτί και τα αφήνω στο νερό.
τα βλέπω να βυθίζονται και σε σκέφτομαι.
καμιά φορά
προσπαθώ να μείνω όσο πιο μακριά γίνεται
ή καλύτερα
αποφεύγω να σε πλησιάζω
γιατί τότε συνειδητοποιώ την απόσταση
που μας χωρίζει
η οποία δε μετριέται σε χιλιόμετρα
αλλά σε κρύες νύχτες, σε "τι σημασία έχει αφού δε μπορείς να με αγγίξεις;" και σε
"πρέπει να έρθεις"
