όνειρο 37

είμαι ένας άνθρωπος κενός,ψεύτικος και χάρτινος.
-αν μου βάλεις φωτιά θα με κάψεις και καλά θα κάνεις-
είμαι με άλλους ανθρώπους που όμως δε μου μοιάζουν,ευτυχώς.
είμαι δίπλα τους μα όχι μαζί τους.
κάπου έχω παρατήσει σπίτι,οικογένεια,ψύχη και φίλους.
κάπου έχω παρατήσει και εμένα.
γυρίζω στους δρόμους για ώρες,
κοιτάω επίμονα τους περαστικούς,
και που και που αναρωτιέμαι τι απέγινε το κορίτσι
που λάτρευε τις δαχτυλομπογιες και το δυνατό γέλιο.
οι πράξεις μου είναι βουτηγμένες στην αποστροφή.
έχω χάσει τη γεύση μου
και μιλάω ακόμη πιο σπάνια.
όσο για φόβους τώρα πια δεν έχω.
αφού με κυρίευσαν για τα καλά,πραγματοποιήθηκαν και
πλέον δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

(ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μη μεγαλώσω,μην αδειάσω,μη γίνω ρηχή και αηδιαστική)

lucky*

"νομίζω θα τα καταστρέψω όλα αν συνεχίσω έτσι"..
...αν δεν έχουν ήδη καταστραφεί

-και για πες,πως ήταν το καλοκαίρι σου;
-ανακατεμένο και αλλοπρόσαλλο.
-α,όπως και εσύ.




όπως και εγω...

θα 'ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα*

τις νύχτες βλέπω εφιάλτες
του τύπου
με τόσες βλακείες θα ήταν παράλογο να κοιμάσαι ήρεμη
και τις μέρες ονειρεύομαι να φύγω.
να φυγω και να επιστρέψω ελεύθερη.

-που θα μείνεις απόψε;
-στην αγκαλιά σου,αν θες.