Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

_όπως η κίτκατ για τη μι περίπου

όταν δε θα έχει μείνει τίποτα από το εγώ μου.
όταν όλα γίνουν θολά.
όταν γίνω ομίχλη.
όταν οι σκέψεις μου γίνουν παρελθόν.
όταν γίνω ψέμα.
όταν χάσω τα χρώματα σου.
όταν τα δικά μου ξεθωριάσουν.


πόσοι άνθρωποι πιστεύεις ότι σε έχουν ερωτευτεί;
εγώ πιστεύω πάρα πολλοί.
πιο πολλοί από όσους μπορείς να φανταστείς.
θα φταίει το χαμόγελό σου και η χροιά της φωνής σου.


μουδιασμένα χείλη.


οι σκέψεις μου μοιάζουν με μπαλόνι.
θα τις αφήσω να πετάξουν ψηλά στον ουρανό
ή θα τις σκάσω με μια καρφίτσα.
θα κλείσω τα μάτια μου
και θα γίνω τόσο ελαφριά όσο μου υποδεικνύει το μελάνι του αριστερού χεριού μου.
θα ονειρευτώ ότι είμαι στην αγκαλιά σου
και όταν ανοίξω τα μάτια μου εύχομαι να είμαι ανάμεσα στα χέρια σου
για μια ακόμη φορά.



πάρε το εγώ μου
και κάνε το εσύ
και κάνε το εμείς
και γέμισε το με το λαδί σου χρώμα.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

_πολύ γλυκός για να είναι αληθινός

τις τελευταίες μέρες
η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
το συνήθισα τώρα
και δεν τρομάζω
μα βαρέθηκα.
και αυτό είναι χειρότερο.
προσπαθώ να εκτονώσω την ένταση του μέσα μου
μα όλα μοιάζουν μάταια.
κάποια στιγμή θα κουραστώ
-που θα πάει;-
θα πέσω στο πάτωμα
και θα πάψω να υπάρχω για λίγο.
όταν ανοίξω τα μάτια μου
ίσως τα μάγουλα μου να είναι υγρά
αλλά δε πειράζει
ούτε αυτό.
και αύριο θα είναι όλα το ίδιο.
εγώ θα τριγυρνώ σε μέρη γνωστά
και θα περιμένω την επόμενη τυχαία μας συνάντηση.
χωρίς επιτυχία.





πιο πολύ απ' όλα
με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που σου μοιάζουν
και δεν είναι εσύ
γιατί κλέβουν τις ανάσες μου δίχως λόγο.